Making a murderer, het lijkt alles waar we het de laatste weken over kunnen praten. Vriend en ik hebben hem ook ademloos gekeken, binnen twee dagen. Tranen in mijn ogen, ongeloof, boosheid; de documentaire weet een gevoelige snaar te raken bij iedereen met een geweten. Mocht je onder een steen geleefd hebben; de documentaire volgt Steven Avery in een tijdspanne van 15 jaar. Aantoonbaar onschuldig vastgezeten, 18 jaar om precies te zijn. Als hij vrijkomt klaagt hij de staat aan voor miljoenen waarna hij wederom beschuldigd wordt; ging het de eerste keer nog om verkrachting, ditmaal is het moord. Met dubieus bewijsmateriaal wordt toegewerkt naar een veroordeling. Kijken, en google daarna ook nog even het achtergehouden bewijs; geeft stof tot nadenken.
Fijne documentaire dus, maar zeker niet mijn favoriet. Tijd om mijn lijstje te delen, voor mensen die meer bizars willen zien!
Capturing the Friedmans
Wellicht de meest schokkende documentaire ooit gemaakt. Een vader wordt beschuldigd van kindermisbruik, wat zou hebben plaatsgevonden tijdens computerlessen die hij gaf aan jonge kinderen. De beschuldigingen zelf zijn bizar, en worden per scene grotesker als ook de 16-jarige zoon wordt beschuldigd. De andere zoon is een fervent filmer en alles rondom de rechtszaak wordt dan ook vastgelegd; voor je ogen zie je het hele gezin uit elkaar vallen, waarbij verwijten over en weer vliegen. Als kijker geloof je het ene moment heilig in de onschuld van alle betrokkenen, om vervolgens weer de schuld van allen in te zien. De waarheid zal je nooit te weten komen, wat het des te frustrerender maakt; must see.
The Jinx: The Life and Deaths of Robert Durst
Van dezelfde makers als Capturing the Friedmans, en de tegenpool van Making a murderer. Wat gebeurt er als je steenrijk bent en beschuldigd wordt van maar liefst drie moorden? Je huurt het beste advocatenteam denkbaar in en vecht de aantijgingen aan. Over het levensverhaal van Robert Durst werd een film gemaakt, waarna the man himself aanbood mee te werken aan deze documentaire; als zijn verhaal dan toch verteld moest worden, dan graag op zijn manier. Een bizarre persoonlijkheid ontvouwt zich voor je ogen, waarbij je niet weet of je nu naar een knettergestoorde of juist zeer intelligente man aan het kijken bent. Vriendin en ik begonnen op een woensdagavond om zeven uur en keken hem ademloos uit tot twee uur ‘s nachts. Zonder twijfel de beste puntje-van-je-stoel docu ooit.
Seven up!
Engeland en zijn klassen; niet meer van deze tijd, wel nog helemaal van de jaren 60. Dit is een documentairemaker met een lange adem; sinds 1964 maakt hij iedere zeven jaar een serie portretten van dezelfde mensen, vanaf hun 7e tot inmiddels hun 56e. Alle geportretteerden hebben een compleet andere achtergrond en krijgen dus andere kansen in het leven, van de prepschool kindjes tot de arbeidersjochies. Fascinerend om te zien hoe de kinderen voor je ogen opgroeien en hoezeer afkomst toen (en nu?) vastlegt wat er van hen terecht zou komen.
De regels van Matthijs
Al dik tien jaar ben ik werkzaam binnen de psychiatrie; geen documentaire legt zo goed vast hoe mensen vast kunnen draaien in hun eigen gedachtenpatroon zonder daar grip op te kunnen krijgen als de regels van Matthijs. Matthijs is een autistische man met de vaste overtuiging dat de leidingen in zijn woning verkeerd liggen, iets waar hij dan ook eigenhandig verandering in brengt. De woningbouwvereniging is het daar niet mee eens, en langzaam brokkelt Matthijs zijn leven af. Hartverscheurend, zeker nu dit soort verhalen steeds meer dagelijks kost worden.
Louis Theroux
Geen lijst over documentaires is compleet zonder de held der helden; Louis Theroux, wat mij betreft de beste documentairemaker ooit. Of je hem nu tussen doorgedraaide neo-nazisten zet, met vroeg-dementerend op stap laat gaan of een Amerikaanse TBS kliniek laat tonen, hij brengt alles met het grootste respect en zonder mening. Hij toont wat het is en laat je je eigen oordeel vormen en is in zijn eigen droogheid dan ook nog eens hilarisch om te zien.
283 gedachten over “De beste documentaires ooit; volgens mijzelf uiteraard.”
Reacties zijn gesloten.