Ooit was er een tijd dat ik op de hoogte was van…nouja alles eigenlijk wel. Van iedere scene wist ik wel een nummer te noemen wat de hitlijsten aanvoerdde, of het nu R&B, Rock of zelfs techno was; ik was helemaal bij. Ik kende de mode, de sterren, de hippe plekken en over al deze onderwerpen had ik buiten de kennis ook een daadwerkelijke mening. Nu ik de 28 jaar heb bereikt en terugkijk op het afgelopen jaar kan ik helaas maar één pijnlijke conclusie trekken; ik ben niet hip meer. Ik word oud.
De places-to-be in Rotterdam weet ik nog steeds te vinden, maar tegenwoordig loop ik er liever met een grote boog omheen om 100 meter verder neer te ploffen op een terras wat nog niet door Instagram-minnend Nederland is ontdekt. De laatste keer dat ik met vriend op zo’n net iets te gehypte plek was keken we allebei zwijgend om ons heen. De mannen met-knotjes-en-perfect-bijgehouden-Schorem-baard verdrongen elkaar voor een gin tonic, terwijl de meisjes met dik getekende wenkbrauwen en bijna zwarte lippenstift toekeken, met op de achtergrond beukende beats waarvan ik niet kon vertellen waar het nummer begon of eindigde. “Dat ziet er toch niet uit zulke make-up”, fluisterde ik tegen vriend “zo zag ik eruit toen ik 13 was”. Met dat ik de woorden uitsprak kwam ook de klap binnen; wow, ik klink als een oude vrouw. Ik klink als een zure, oude vrouw die niets meer begrijpt van “de jeugd van tegenwoordig”, die over alle trends roept dat “ik er tien jaar geleden ook al zo bijliep!” en ben met 28 jaar al een rasechte non-begrijper geworden. Waar is het mis gegaan?
De vraag die ik mijzelf vanaf dat punt bleef stellen. Waar ging het dan mis? Was het die keer dat ik besloot niet meer naar 3FM te luisteren, omdat ik mijn cd’s van The Beatles nu eenmaal leuker vind en inmiddels in staan ben Giel Beelen wat aan te doen als hij weer eens zijn flauwe grappen maakt? Of die keer dat ik besloot maar te stoppen met make-up nadat ik drie keer had geprobeerd te “contouren” maar er werkelijk als een clown uitzag? Die keer dat ik besloot de laatste mode voortaan maar over te slaan aangezien ik nooit het lichaam zal krijgen als alle strak gestylde meisjes op een festival, waardoor het me nu eenmaal nooit zo goed zal staan?
Nachtenlang haalde ik al die momenten door mijn hoofd, piekerend waar het aan zou kunnen liggen, toen het ineens tot me doordrong; het is begonnen toen ik de MTV programma’s als “Geordie Shore” niet meer opzette. Kon ik vroeger nog avondenlang genieten van alle trash tv die MTV mij bood, vol met halfnaakte mensen die de hele dag door niets anders leken te doen dan te drinken, vechten, relaties aan te gaan, vreemd te gaan en het weer goed te maken, tegenwoordig zap ik verder zodra zo’n halfnaakte modepop mijn scherm vult; same old same old. Maar diezelfde programma’s gaven mij natuurlijk wel het perfecte inkijkje wat betreft mode, make-up, muziek en vooral; mensen. Kort daarop werden alle andere bovengenoemde keuzes gemaakt, alsof mijn hele leven een neerwaarts spiraal naar de gewoonheid werd; ik ben de touch van hipheid kwijtgeraakt, dat flinterdunne randje wat me vroeger misschien nog net hipster maakte, maar nu vooral “net niet”.
Ik zal me erbij neer moeten leggen; het hoort er allemaal bij, en niets zo sneu als iemand die probeert de hipheid te behouden, maar het allang niet meer heeft. Ik word saai en oud en ik ben waarschijnlijk slechts enkele maanden verwijderd van een “lekker praktisch kapsel” en een tuinbroek…
Of was dat laatste nu ook weer hip aan het worden?
552 gedachten over “Mijn teloor gegane hipheid”
Reacties zijn gesloten.