Mijn voorbereiding op het eind van de wereld

Een aantal jaren geleden had je een angstaanjagend programma op Discovery Channel over het eind van de wereld, waarvan de titel me helaas ontschoten is. De zin waar het allemaal om draaide staat me echter nog helder voor de geest: “the question is not if the world will end, but how”. Sindsdien ben ik me dan ook danig aan het voorbereiden

Iedere aflevering stond er een ander doemscenario centraal. Van reuze tsunami’s naar meteorietinslagen, van gigantische vulkaanuitbarstingen naar een “simpele” wereldwijde stroomuitval; allen hadden ze hetzelfde effect. Binnen een maand, hooguit een jaar, zou de gehele wereldbevolking zijn uitgestorven. Professoren, hoogleraren, kenners en deskundigen; allemaal kwamen ze aan bod om uit te doeken te doen waarom het zo waarschijnlijk zou zijn dat juist die ene natuurramp ons de das om zou doen. Met open mond en oplopende spanning keek ik ernaar, om vervolgens een week niet meer te kunnen slapen; Wat nou als het vannacht zou gebeuren? En wat zou ik ertegen kunnen doen?
Discovery voelde dat gelukkig feilloos aan, want nadat de serie was afgelopen en ik inmiddels de wanhoop nabij was wat met zoveel naderend onheil te doen, begon “Doomsday Preppers”. Kort samengevat; debiel Amerika werd vastgelegd tijdens hun voorbereidingen voor de dag des onheils, wat preppen genoemd wordt. Ingegraven bunkers, waterfilters, koloniën, geweren, zelfgekweekte groenten; die voorbereiding bleek nogal wat voeten in aarde te hebben. Wat mij betreft was het duidelijk; ik moest ook een bunker hebben.
Maar zoals het met alles in mijn leven gaat; als ik het niet binnen vijf minuten of twee muisklikken kan bemachtigen -en dat blijkt wat lastig met een bunker- verslapt mijn aandacht. Dus na een jaartje was de obsessie met het eind van de wereld en de voorbereiding hierop gedaan, en kon ik mijn gewone leven weer hervatten.

Totdat we aan “The Walking Dead” begonnen, die serie waarin 99,9% van de wereld ofwel een zombie is, ofwel je dood wilt hebben om andere redenen. Fas-ci-ne-rend. Niet omdat ik geloof dat er ooit zombies zullen komen, maar een bizar besmettelijke ziekte is natuurlijk best een mogelijkheidje. Sinds de serie is aangezet scan ik dan ook ieder gebouw of het stevig genoeg zou zijn om menigtes tegen te houden, kijk ik bij de bedrijven stiekem waar de voorraden eten liggen en bedenk ik me welke mensen er wel en niet in mijn elite-we-redden-de-wereld-samen-team mogen. Aan alles voel ik nu dan ook; het is tijd om echt te gaan preppen.
Vriend is na een hoop gezeur akkoord gegaan dat ik een waterfiltertje mag kopen, maar dat is natuurlijk pas het begin. Rubberen bootjes, ingeblikt voedsel, zaadjes voor mijn eigen moestuintje, een wapenarsenaal met natuurlijk het liefst een kruisboog; k ben weer helemaal geïnspireerd.

Tips voor alles wat ik vooral niet moet vergeten zijn natuurlijk meer dan welkom, een zo compleet mogelijk arsenaal is natuurlijk wel waar ik voor ga.
De gouden regel van het preppen schijnt te zijn dat je vooral níét moet vertellen dat je het doet, want als het dan zover is weet iedereen je te vinden. Geen zorgen; ik hang graag de held uit. Ik zal jullie allemaal redden als het zover is.

Delen